Maciejowa: wspomnienie o pałacu. Wieża widokowa i kaplica grobowa.

Majątek rycerski Maiwaldau (dzisiaj: Maciejowa), zwany w najstarszych dokumentach „Meyenwald”, położony był przy drodze z Jeleniej Góry do Bolkowa. Około roku 1200 jako jego właściciel występuje Wittich von Czirn. Z zachowanych dokumentów najstarszy nosi datę 1319 r. i stanowi potwierdzenie sprzedaży majątku Maiwaldau przez Albertusa Bavarusa na rzecz Otto von Zedlitza. 

W rękach Zedlitzów majątek pozostawał aż do wojny trzydziestoletniej, podczas której był wielokrotnie grabiony i niszczony. Po wojnie wielokrotnie zmieniał właścicieli. W 1672 stał sie własnością rotmistrza Jego Cesarskiej Wysokości, Ferdinanda hrabiego von Karwatha z Węgier. W rękach rodziny Karwath Maciejowa pozostawała aż do 1765 r., kiedy to sprzedana została księżnej Sapiesze, a w 1790 r. majątek nabył Johannes Nepomuk Gotthard hrabia von Schaffgotsch. Kolejnymi właścicielami majątku do 1851 r. byli: Leopold Gotthard v. Schaffgotsch (do 1820 r.), Christian Leopold v. Schaffgotsch (do 1832 r.), aż wreszcie Emmo hrabia v. Schaffgotsch (do 1851 r.). Ten ostatni sprzedał pałac z majątkiem Udo von Alvenslebenowi (do 1858 r.); kolejnymi właścicielami byli:  kupiec i fabrykant Friedrich August Kuhn (do 1862 r.), książę Elimar von Oldenburg (do 1871 r.), właściciel dóbr rycerskich Walter, który po kilku miesiącach odsprzedał majątek z pałacem Radcy Komercjalnemu i fabrykantowi dywanów Emilowi Beckerowi z Berlina. 

Pałac w Maciejowej w swoich najlepszych czasach.
Po prawej stronie, na wzniesieniu, widoczna wieża widokowa, o której poniżej.

Sam pałac powstał w latach 1686-1688 z inicjatywy J. Ferdinanda von Karwatha, a w latach 1710-1720 został zmodernizowany: architekt Johann Blasius Peintner z Karyntii nadał mu czysto barokową formę. W roku 1873 dokonano gruntownej jego renowacji, przekształcając w niezwykle luksusową rezydencję. W tym czasie na wzgórzach leżących za pałacem powstał przepiękny park krajobrazowy z drzewostanem bukowo-dębowym i licznymi ocienionymi alejami, z których rozciągał się widok na widoczny Grzbiet Południowy Gór Kaczawskich. Radca Komercjalny Emil Becker wyremontował podupadającą budowle i umieścił w niej swoją przebogata kolekcję sztuki i broni. W końcu lat 20 XX w. ostatni spadkobierca Beckerów przekazał obiekt miastu Jelenia Góra, które z kolei sprzedało posiadłość miejscowemu handlarzowi win. Od 1943 r. pałac był własnością Poczty Rzeszy, przebywały tutaj także ofiary bombardowań z różnych miast wschodnioniemieckich. 

W 1875 r. na szczycie wzgórza rozpoczęto budowę niezwykle kunsztownej wieży widokowej z granitu i mocno wypalanej cegły (niemal klinkierowej, aczkolwiek „niemal” robi sporą różnicę...).

Po wojnie pałac został rozszabrowany i do połowy lat 60-tych stał pusty, aż wreszcie w 1965 r. został rozebrany. Günther Grundmann uważał pałac w Maciejowej za najlepszy barokowy obiekt architektoniczny w Kotlinie Jeleniogórskiej. Opinię tę wyraził między innymi w odpowiedzi na zamiar władz miejskich Jeleniej Góry wyburzenia pałacu w 1941 r. Jak widać – co się odwlekło...

Po pałacu nie ma dzisiaj śladu. Wkrótce też znikną ślady założenia parkowego: dzisiaj świadczą o nim przewspaniałe, niemal dwustuletnie buki i ledwie rozpoznawalne pozostałości po alejach spacerowych. W byłym parku stoi (jeszcze, ale - pewnie już niedługo) przepiękna wieża widokowa i niezwykła kaplica grobowa rodziny Becher. Zdjęcia poniżej, komentarza nie będzie, bo mi się serducho kraje...

Wieża widokowa w Maciejowej

We wnętrzu wieży

Kaplica grobowa rodziny Beckerów

 

Zdewastowane wnętrze kaplicy

Wejście do grobowca

Dębowa, bogato rzeźbiona trumna - nadpalona, zbezczeszczona...

Spód tablicy epitafijnej, której lico znajduje się w górnej części kaplicy

Elementy konstrukcyjno-architektoniczne w grobowcu

Widok od frontu: u wejścia dwie kolumny z czerwonego marmuru

Widok na Góry Kaczawskie z okolic wieży widokowej